Bussjåfører på Osterøy!

Som kanskje mange veit, har eg vore litt i ilden pga. mitt lille dikt i Bygdanytten for ei stund tilbake. For dei som treng ein oppfriskning, kjem diktet her:

Bussjåfør, ein mann med godt humør?

Ein gjeng frå Osterøy tok seg ein tur på byn,
Noko som alltid utviklar seg til eit fantastisk syn.
Dansa på bordet og viste seg fram,
Datt ned frå bordet, vart nesten lam.

Gjengen frå Osterøy ville heim
Var litt lei av "all the fame"
Fortvilte og trøytte skjedde det værste
Bussen køyrde forbi det meste

Lettere stressa,
men med eit smil om munn,
gjorde me eit bussjåfør funn.

Bussen til Arna stod der og skinte,
men det endra seg raskt då me møtte han sinte.
Me spurte så fint om han kunne hjelpe,
Det var ikkje akkuratt som om me forlanga å få snøen til å smelte.

Bussjåføren, som tydeligvis ikkje har lært å smile,
løfta ikkje ei einaste mine.
Han sa: "Ser det ut som om dette er mitt problem, jente?"
De skulle sett blikket han sendte.

Han har det heilt sikkert ikkje lett denne bussjåfør,
Oss flotte Osterøyjente, gjorde han nok litt ør.
Me skjønar at det ikkje alltid kan vera lett,
og at fulle ungdommar kan gjera deg litt mett.
Men ditt sure ansikt fekk turen til å verka som fleire hundre mil.
Og tru meg. Neste gong vel me bil!


I neste bygdanytt fekk eg svar frå sjåføren, der han beskylte meg for å vera ein bortskjemt og full jenteunge, som forlanga å bli køyrd heim. I tillegg kom ein innlegg, der eg vart samanlikna med folk som bit bussjåførar. Eg følte at detta vart feil (men for all del, kanskje eg er bortskjemt?), og kom med eit innlegg tilbake. Dette stoppa bygdanytt, fordi redaktøren synest dette var "totalt uinteressant".

Så... Er temaet blitt litt aktuellt igjen. Bussjåførarane får som det flagrar av sinte foreldre og passasjerer. Litt fordi det er eit rotete system, men mest pga. bussjåførar utan respekt. Eg er heilt einig og vil derfor kome med svaret mitt, som aldri kom på trykk. For det er dette eg meinar med diktet:

Bussjåfør, ein mann som bør ha godt humør!

Eg valgte å skriva eit dikt og ikkje eit "seriøst klagebrev" om busshendinga i Bergen, for å få fram at dette ikkje er det største problemet i verda. For det er det ikkje. Men sidan diktet mitt i avisa 2/2 tydeligvis vart kraftig misforstått og sidan eg har vorten samanlikna med busspassasjerar som bit bussjåførar, har eg lyst å kome med ei seriøs forklaring av diktet:

I fyrste vers innrømmer eg ærleg at eg hadde alkohol i blodet denne laurdagskvelden. Eg hugsar allikevel siste del av kvelden detalj for detalj og veit at eg ikkje var "den frekke fulle jentungen" du prøver å få meg til å verke som.

Me var rundt 15 menneske i forskjellige aldrar frå Osterøy som stod å venta ved Osterøybusskuret på Bryggen. Både gutar og jenter, menn og kvinner. På grunn av at det var mange (høge) menneske på bussplassen som skulle andre plassar og fordi eg er rundt 150 cm høg, var det vanskeleg å ha oversikt over området. Eg valgte difor den høgaste guten til å jevnlig sjekke om bussen var bak folkemengden og dei andre bussane. I ettertid viser det seg at den høgaste guten også hadde høgst alkoholinntak den kvelden og var lite egna til oppgåva, noko som resulterte i at Osterøybussen køyrde forbi Osterøybusskuret. Me gjorde ein liten feil og bussjåføren ein liten feil. Ferdig.

*

Men kjære bussjåfør!
Problemet for meg denne kvelden var ikkje bussen som aldri kom eller den lange bussturen heim. Problemet var eit ansikt utan smil. For jo! Eg spurte fint om hjelp og vart møtt med ditt sure ansikt og svar om at dette ikkje var ditt problem. Eg forklarte fint at alt eg lurte på var om du kunne få kontakt med Osterøybussen som nettopp hadde køyrd forbi og eg forlangte ALDRI å bli køyrd heim til døra av deg. Då du deretter skjellte meg ut fordi eg forstyrra deg i den vanskelege oppgåva "1000 kr - 94 kr = ?" kom eg med ein kommentar om at ein bussjåfør bør kunne gjere to ting samtidig. Eg beklager dersom du såg på dette som : "ein masse dritt om meg som person" og dersom du vart såra av dette.

Eg meiner ikkje at bussjåfører skal overgå seg sjølv og køyre fulle ungdommar heim langt etter arbeidstid. Eg meiner ikkje at dei skal finna seg i drittslenging eller "gjer som eg vil" innstillingar. Eg ser heller ikkje på bussjåfører som boss og eg kjenner mange flotte bussjåførar.

*

Men! Eg meiner at dersom ein ikkje klarar å smile eller å møte menneske med høflighet og respekt, så bør ein ikkje befinna seg i eit serviceyrke. Eg er fullt klar over at du og alle andre bussjåfører møter mange utakknemlige og sure menneske på ein arbeidsdag, men eg er heilt sikker på at dersom du hadde såtte deg ned i sjåførsetet med ei anna innstilling, så hadde mange av desse sure ansikta endra seg til smilande ansikt. Noko som hadde resultert i at du hadde fått ein betre dag og at passasjerande hadde valgt å ta buss med deg igjen.

Eg håper at denne forklaringa var forklarande og at me begge to kan legge denne saka inn i gløymeboka, men hugs:

"SMIL! Du er på scena!"

Ei smilande helsing frå Tone Mjelde