Eg veit ikkje kven du trur du er, men orda dine skadar, sårar, øydelegg.
Det må vera fuckings trist å vera deg. Ein alle tenkjer på med forrakt.
Og så skjønar du det ikkje sjølv, kor fucked up du er.
For i di verd er sånne som meg fucka.
Sånne som grin og hylar.
Sånne som er seg sjølv.
Faen.
Eg har alltid ville vore som deg; hardhuda, stolt, sikker.
Men eg er den svake,ydmyke, usikre.
Eg trudde eg endeleg hadde godtatt det.
