Osterøymoral?

Plutseleg var den 1 år og 6mnd gamle bygdanytt avisa der og alle kjenslane kom straumande tilbake. Skuffelsen, den store klumpen i magen og ikkje minst sinnet.
"Russen fråsolen 20 000,- på elevfest".

Me hadde gjort dette før og alt hadde gått smertefritt og med eit godt overskot. Denne festen endte annleis med 2 knuste vindauge, ei knust hovuddøyr og 20 000 kr fråstolne inngangspengar. Me var kanskje litt naive med 165 gjestar å halde styr på, men dette var tross alt folk me alle visste kven var. Me satt igjen med utgifter på 10 000 kroner, i motsetning til det realistiske målet vårt på 15 000 i pluss. Russedåpen og andre arrangement såg urealistiske ut. Så skjedde det utrulege. Ein anonym, eldre mann, leverte 25000 til oss via bygdanytt sitt kontor. Han ville hjelpe oss med utgiftane og ynskje oss ei fin russetid. Me gav dei 5000 ekstra kronene til Kreftforeningen sitt krafttak mot kreft.

Eg veit at fråstelinga av inngongspengane våre ikkje er ei svært spesiell hending. Det skjer faktisk ofte. Me har alle høyrt om inngongspengar som har vorte stolen på mange festar på Osterøy. Ingen seier noko, ingen innrømmer noko og politiet henleggjer saken.

Dette er ikkje noko eg går å tenkjer på kvar dag, men nokre gongar når eg sitt i kassa på kiwi, går innpå bussen, går på fest eller helser på ein gjeng. Så tenkjer eg: "Er det du? Er det du som stal pengane våre?" For det verste med det heile er at eg kanskje ser deg ofte. Og at du ser meg eller ein av oss i klassen og veit kva du har gjort. Eg klarar berre ikkje å skjøne at du går rundt, feig som du er, og trur at alt er greitt. At det du gjorde er greit. Hugsar du, i det heile tatt, kva du brukte pengane våre på?

Eg vil at du skal tenkje på mannen som, ute av det blå, gav oss 25 000 kroner. Av rein godheit! Ein mann som ikkje hadde noko med saken å gjere, men som likevel kjende medkjensle for andre og retta opp i di gjerning og din feil. Og ikkje minst utan å ynskje noko oppmerksemd eller takk.

Ein mann, som viste oss kor stort mennesket kan vera, rett etter du viste oss kor feigt og usselt det også kan vera.