Det er rart. At ein kan få panikk. Bli stressa. Så stressa at kroppen skjelv. Av berre ein liten filleting, som egentlig ikkje betyr noko. Som du egentlig ikkje treng å stresse over og som du ellers ikkje hadde tenkt over eingong. Men akkurat i dag, så stressar du. Noko voldsomt.
Eg er flink å stresse. Stressar når eg er vaken, og når eg søv. Heile tida. Nokre gongar meir enn andre, men det er alltid stressing inne i bilete. For småting, men også for store ting. Dei store spørsmåla i livet. Kva ein skal bli. Kven ein skal vera. Kva ein skal gjere med resten av livet sitt.
Eg slapper aldri av.
Eg stressar.
Fordi eg er ein stressar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar