Du får ikkje leve lenger

Eg fann eit dikt eg skreiv då eg var rundt 18-19 år. Eg har omformulert meg litt og endra det til nynorsk. (offcourse). Hadde tydeligvis ei bokmål-periode i diktinga mi.
Diktet kjem iallefall frå ei tid då den harde verkelegheita var så hard som den kunne vera. Då urettferdigheita råda og håpet svann.

Du får ikkje leve lenger

Du har fått nok
solnedgongar.
Har nokon bestemt.
Sjølv om du synst
kvar einaste ein er forskjellig

Du har fått nok
kjæreleik.
Har nokon bestemt.
Sjølv om du treng det sårt.

Du har fått nok 
tid.
Har nokon bestemt.
Sjølv om tida renn ut
Sjølv om den ikkje strekk til

Du har fått ditt liv
og det endar her
Sjølv om det einaste
du ynskjer er
livet

Dommen er satt
Valet er ikkje ditt

Du får ikkje leve lenger

TM 2008