Hovudet i fanget

Han spør om han kan få legge hovudet sitt i fanget hennar. Ho har aldri hatt hovudet til ein mann på fanget før, men seier ja. Han ligg der og ser på ho. Ser opp på ansiktet hennar, som sikkert ser rart ut frå den vinkelen. For å ikkje snakke om polyppen i nasa, som sikkert er ganske synleg der ifrå. Kvar skal ho sjå, når ein mann ligg i fanget hennar og ser på ho. Ser ein tilbake? Han lukkar tilslutt augene, seier at han kunne lagt der for alltid. At akkurat no er han heilt avslappa, som aldri før. Ho slappar ikkje av, men det er fint likevel. Fint fordi han har det bra og av ein eller annan grunn liker å ligge der. Liker å sjå på ansiktet hennar frå den verste vinkelen. Ho lurer om han kjenner dei. Hjarteslaga hennar som bankar i heile kroppen. Om han kjenner at ho skjelver, utan å sjølv skjønne kvifor. For ho er ikkje redd. Det er berre uvant. Uvant og fint.