Du har holdt meg vaken om nettene
Fått meg til å tenke på alt eg har gjort og alt eg kom til å gjere.
Så mykje dumt,
så mykje patetisk.
Du har sendt meg tankar om døden
Kasta meg inn i eit helvete
der alt det verste som kan skje, skjer.
Der alle rundt meg forsvinn.
På grunn av meg.
Du har holdt folk unna meg
Fordi du har bygd opp ein mur,
så solid at ingen har sjangs til å kome forbi.
Du har holdt dei på avstand,
av rein redsel.
Du har heile tida sagt
at eg ikkje er god nok.
At eg må vera ein annan
enn den eg er.
At eg må le lavare, trene meir,
meine noko anna.
Prøve endå litt meir.
Du er der framleis,
men eg ser deg no.
Du, angsten,
min største fiende.
